Czaszka (łac. cranium) – struktura kostna lub chrzęstna, która służy jako szkielet głowy. Stanowi naturalną osłonę mózgu i innych narządów znajdujących się w głowie. Wzrost czaszki człowieka trwa nie tylko podczas życia płodowego, ale także przez 6 następnych lat. Możliwości wzrostu szybko jednak maleją, szczególnie po skostnieniu łączno-tkankowych ciemiączek. Powierzchnia wewnętrzna podstawy czaszki (basis cranii interna) dzieli się na trzy parzyste doły: przedni, środkowy, tylny. U człowieka i naczelnych czaszka składa się z: mózgoczaszki (łac. neurocranium, cranium), która styka się jakąkolwiek powierzchnią z mózgowiem. Ma kształt puszki, w której rozróżnia się część górną – sklepienie czaszki – (łac. calvaria), część dolną – podstawę czaszki – (łac. basis crani) oraz 4 ściany: przednią, tylną i dwie boczne, twarzoczaszki (łac. viscerocranium), zwanej też trzewioczaszką (łac. splanchnocranium);